Þetta var nú meiri dagurinn.
Í dag fór Baby Jay í Tivoli!
Í dag fór Baby Jay í Tivoli!
Ég ætlaði nú ekki að þora í stóru tækin, er með aðeins of veikt hjarta fyrir þannig lagað. Til að allir gerðu sér nú örugglega grein fyrir hver væri hér á ferð, þá lét ég sérútbúa fyrir mig derhúfu með stöfunum mínum, den var superfedt.
Hinsvegar ákváðum við að fara nú í nokkur tæki þar sem við vorum búin að kaupa rándýran Turpass - og sú upplifun kom mér bara ansi mikið á óvart! Ég staulaðist upp í lítinn "rússíbana" sem ég hélt að gæti nú ekki verið svo skelfilegur, þar sem þetta var eitt af "fjölskyldu" tækjunum og ekkert nema krakkar og gamalt fólk í kringum okkur í honum.
En svo fór tækið af stað....svjússs.......wrinnnggg......og steyptist svo niður í hyldýpið og kastaðist aftur upp yfir hæðina ....svinnnnggg......svjússsh.... á meðan ég öskraði hvað ég gat og hló og hikstaði og ég veit ekki hvað. Ég setti upp tjaldbúðirnar. Þarna ætlaði ég að vera.
Síðan fundum við kassabílana. Hver hefði vitað hversu mikið adrenalín kikk maður fær af því að vísvitandi klessa á fólk og litla krakka. Ég var óstöðvandi og algjörlega hafin yfir lög þar sem ég kastaðist um gólfið á rauðu eldingunni, kremjandi allt sem í vegi mínum varð eins og skordýr, hviss, bamm, búmm - my Baby drove me down...
Ég ætla ekki einu sinni að fara út í Bollaævintýrið, sú upplifun mun lifa með mér lengi, segi ekki meira. Og já- svo er mér orðið ljóst að ég kann ekkert að skjóta úr byssu.
Enduðum góðan dag á Wagamama. Mér dettur alltaf í hug önd þegar ég heyri þetta nafn. Waggíwaggí, bra bra. - nei?
Hinsvegar ákváðum við að fara nú í nokkur tæki þar sem við vorum búin að kaupa rándýran Turpass - og sú upplifun kom mér bara ansi mikið á óvart! Ég staulaðist upp í lítinn "rússíbana" sem ég hélt að gæti nú ekki verið svo skelfilegur, þar sem þetta var eitt af "fjölskyldu" tækjunum og ekkert nema krakkar og gamalt fólk í kringum okkur í honum.
En svo fór tækið af stað....svjússs.......wrinnnggg......og steyptist svo niður í hyldýpið og kastaðist aftur upp yfir hæðina ....svinnnnggg......svjússsh.... á meðan ég öskraði hvað ég gat og hló og hikstaði og ég veit ekki hvað. Ég setti upp tjaldbúðirnar. Þarna ætlaði ég að vera.
Síðan fundum við kassabílana. Hver hefði vitað hversu mikið adrenalín kikk maður fær af því að vísvitandi klessa á fólk og litla krakka. Ég var óstöðvandi og algjörlega hafin yfir lög þar sem ég kastaðist um gólfið á rauðu eldingunni, kremjandi allt sem í vegi mínum varð eins og skordýr, hviss, bamm, búmm - my Baby drove me down...
Ég ætla ekki einu sinni að fara út í Bollaævintýrið, sú upplifun mun lifa með mér lengi, segi ekki meira. Og já- svo er mér orðið ljóst að ég kann ekkert að skjóta úr byssu.
Enduðum góðan dag á Wagamama. Mér dettur alltaf í hug önd þegar ég heyri þetta nafn. Waggíwaggí, bra bra. - nei?
|